Ταντρικός Διαλογισμός Σεληνιακού Συντονισμού

Πως συνδέεται με το Ταρό και τη Δυτική Παράδοση
– από τους Richard και Iona Miller –
(aka Philo Stone 1981, αναθεωρημένο και ενημερωμένο το 2002)

πηγή: http://zero-point.tripod.com/meditation/tantriclunar.html

Αυτό το άρθρο προετοιμάστηκε αρχικά για την «Ολιστική Καμπαλά» των Miller, αλλά η πρώτη του εκδοχή δημοσιεύθηκε το φθινόπωρο του 1985 στο «Ψυχεδελικές μονογραφίες και δοκίμια» του Tom Lyttle (Ed.)
Αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ των αρχαίων Βεδικών πρακτικών διαλογισμού και των μαθηματικών αστρονομικών ανωμαλιών στην τροχιά της σελήνης που ανακαλύφθηκαν από τη NASA μόλις τον τελευταίο αιώνα.

Κατά τη Βεδική και προ-Βεδική περίοδο, (σύμφωνα με τις πηγές Satapatha Brahmana και Taittireva Sanhita), υπήρχαν προκαθορισμένες χρονικές στιγμές κάθε μήνα που οι ιερείς διαλογίζονταν σε συγκεκριμένα σύμβολα. Είχαν την πεποίθηση ότι, εάν κάποιος διαλογίζονταν σε συγχρονισμό με αυτές τις φάσεις, αυτό θα μπορούσε να συγκριθεί με το καβαλίκεμα μιας ταλάντωσης. Ένα λάκτισμα τη σωστή χρονική στιγμή θα μπορούσε να θέσει περισσότερη ενέργεια στην ταλάντευση απ’ ότι σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της κυκλικής αυτής περιόδου. Η αρχαία πεποίθηση ήταν ότι ο διαλογισμός πάνω σε ορισμένα σύμβολα σε συγκεκριμένες φάσεις της σελήνης θα πρόσθετε «soma» * στο φυσικό σώμα περισσότερο απ’ ότι σε άλλες χρονικές στιγμές του μήνα. Αν και η φύση αυτού που αποκαλείται «soma» έχει ενθέρμως συζητηθεί και αμφισβητηθεί, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι μπορούσε να προκαλέσει τη βέλτιστη πνευματική ανάπτυξη.

(σημ.τ.μ. * soma: οινοπνευματώδης χυμός πιθανώς προερχόμενος από μια άφυλλη άμπελο (Sarcostemma intermedium) που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ινδία ως προσφορά στους Θεούς και ως ποτό της αθανασίας από τους πιστούς κατά το Βεδικό τελετουργικό και λατρεύτηκε ως Βεδικός Θεός. Εδώ νοείται και ως εκείνη η ιδιαίτερη ψυχική ενέργεια που είχε τη δυνατότητα να «αποθηκεύει» το συγκεκριμένο φυτό.)

Οι αγρότες και οι κηπουροί εδώ και αιώνες γνωρίζουν τις βαθιές διαφορές στον καιρό, την καλλιέργεια των φυτών, και τον χρόνο σποράς που συνδέονται με τις σεληνιακές φάσεις. Νεώτερες έρευνες κάνουν λόγο για την επίδραση της σελήνης στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία της γης, και επομένως στην επιρροή της πάνω στο βιολογικό κύκλο. Συγκεκριμένα παραδείγματα μπορούν να βρεθούν στο σεληνιακό κύκλο του θηλυκού φύλου, και στη συναισθηματική αστάθεια και αϋπνία – χαρακτηριστικές επιρροές της Πανσελήνου.
Λιγότερο γνωστό είναι ότι η σελήνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο πνευματικής αναγέννησης και να επιταχύνει την ανάπτυξη του «διαμαντένιου σώματος» ή πνευματικού οχήματος (σημ.τ.μ. της ατομικής κρυσταλλικής μας δομής). Υπάρχει μια υψηλότερη πνευματική πτυχή στη Σεληνιακή Θεά από αυτή που αντιπροσωπεύεται ως Γιεσούντ στο Δέντρο της Ζωής, ή ψυχολογικά ως η προσωπική «anima», (το προβαλλόμενο θηλυκό πρότυπο κάποιου). Η Anima Mundi, ή η Θεία Αρχέτυπη Μήτρα, αντιπροσωπεύεται στο Δέντρο της Ζωής και στο Ταρό από την κάρτα με το λατινικό ΙΙ, η Αρχιέρεια, η ημισέληνος. Αυτή η θεά όχι μόνο παρέχει «την αθανασία,» αλλά τη φρόνηση και την έμπνευση. Είναι το μέσο, ο διαμεσολαβητής ανάμεσα σε μας και στο Θείο.

Το «soma» και η Σελήνη

Ο μύθος δηλώνει ότι η έμπνευση που φέρνει η σελήνη προέρχεται από τις σκοτεινές φάσεις της και από το ποτό «soma» που παρασκευάζεται από το «δέντρο του φεγγαριού». Η βιολογική βάση αυτής της οινοπνευματώδους συνταγής έχει συζητηθεί, και οι προτεινόμενες απαντήσεις κυμαίνονται από τα μαγικά μανιτάρια ως μέχρι και κάποια από καιρό εξαφανισμένα βότανα. Εντούτοις, αυτή η έμπνευση περιγράφεται ως η αντίθεση της λογικής σκέψης, που ενσωματώνεται σε σκοτεινές αδιόρατες κινήσεις, σκέψεις και παρορμήσεις του σκοταδιού. Φανερώνει [το soma], ως οινοπνευματώδες ποτό, παράγωντας έναν ενθουσιασμό που μπορεί ακόμη και να οδηγήσει στην τρέλα.
Το «soma» θεωρήθηκε καθολική ζωτική δύναμη που διανέμονταν μέσα στη μεγάλη αφθονία που υπήρχε κατά τη διάρκεια της χάσης της σελήνης. Μπορούσε να απορροφηθεί άμεσα κατά τα στάδια του διαλογισμού χωρίς να χρειάζεται να φαγωθεί κάποιο φυτό. Ορισμένα φυτά όμως θεωρήθηκαν ιδιαίτερα αποδοτικά στη συλλογή και την αποθήκευση του «soma», αυτής της μυστήριας ψυχικής ενέργειας. Εκείνα που μπορούσαν να φαγωθούν και είχαν τη δύναμη να αλλάζουν τη συνείδηση θεωρήθηκαν ιερά και αντιμετωπίστηκαν ως ενσωματώσεις θεοτήτων.
Ψυχολογικά, το τελετουργικό απορρόφησης του «soma» είναι σχεδιασμένο για να επιτυγχάνει κάποιος με τον κατάλληλο τρόπο τη σύνδεση με τη θηλυκή αρχή – αυτό που έχει γίνει γενικά γνωστό ως Η Θεά. Έτσι κάποιος αποκτά πρόσβαση στην αιώνια, ακίνητη πτυχή της ψυχής, την πραγματικότητα του Εαυτού, η οποία ξεπερνά την περιγραφή της δυαδικότητας των φύλων. Κατά την κατανάλωση «soma» (ενθέωση), ο μυημένος «γεμίζει» με τον Θεό (ένθεος). Ο εσωτερικός δαίμονας παίρνει το λόγο, χωρίς λογοκρισία, και παίρνει τον έλεγχο για ένα χρονικό διάστημα. Στη Μαγεία αυτό καλείται «απαιτώντας τη θεϊκή μορφή,» Επιφάνια – ένας γάμος-θαύμα, η συγχώνευση του υποκειμένου και του αντικειμένου, σκοπός και ύλη, βέβηλος και ιερός.

Μέσω της κοινωνίας κατά το διαλογισμό, το άτομο εξοικειώνεται με τα όρια του, τα βάθη και την απόλυτη πραγματικότητά του. Η υψηλότερη ενσάρκωση της Θηλυκής Μορφής του Αγίου Πνεύματος παρέχει τη βαθύτερη αποκάλυψη. Η Θεά είναι μία ισχυρή φιγούρα σοφίας και ψυχολογικά είναι η δύναμη για τη διαμόρφωση του πεπρωμένου. Όπως και η Αρχιέρεια, είναι η Shekinah του Ιουδαϊσμού, η Sekina του Ισλάμ, η Shakti στον Ινδουισμό, η Σοφία στον Γνωστικισμό, η Παρθένος Μαρία στο Χριστιανισμό, η Άρτεμις στη μυθολογία. Αυτές είναι κοινές μορφές εκδήλωσης για την εμπειρία των γυναικών με τον Ανώτερο τους Εαυτό.
Υπάρχει ένα γνωστό εδάφιο στα Ερμητικά Κείμενα, με τίτλο «Το Πέπλο». Δίνοντας έμφαση δηλώνει ότι το «Πέπλο» συμβολίζει το πέπλο του κόσμου ή την τήβεννο της Ίσιδας. Ο μάγος Aleister Crowley είπε ότι αυτή η καλυμμένη Ίσις «είναι ντυμένη μόνο με το φωτεινό πέπλο του φωτός. Είναι σημαντικό για τον υψηλά μυημένο να θεωρεί το Φως όχι ως την τέλεια εκδήλωση του Αιώνιου Πνεύματος, αλλά μάλλον ως το πέπλο που κρύβει αυτό το Πνεύμα.»
Αυτά τα εδάφια μπορούν να διαβαστούν ως προτροπή για διείσδυση πέρα από τη λαμπρή περιοχή του Τίφαρετ, το κέντρο της καρδιάς και της ηλιακής συνείδησης – που πέρασε από την περιοχή των άστρων (ο Κόσμος), της σελήνης (Γιεσούντ) και του ήλιου (Τίφαρετ) του αστρικού κόσμου. Το υψηλότερο τόξο της σεληνιακής συνείδησης είναι μια πιο διάχυτη συνειδητοποίηση, ένα Τρίτο Μάτι προσαρμοσμένο στο σκοτάδι, μια δυνατότητα να διαπεραστεί το Κενό διακρίνοντας τις αμυδρά φωτεινές περιοχές «της Σκοτεινής Ύλης και της Ενέργειας» των βαθύτερων στρωμάτων του αρχέγονου ασυνείδητου στη Θεμελιώδη Κατάσταση της Ύπαρξης.
Η αληθινή μύηση συνεπάγεται το πέρασμα μέσω του Παρθενικού Πέπλου, πρώτα μέσα στην κατανόηση του Εαυτού και έπειτα στην κατανόηση του Θεού. Το πέπλο είναι μέρος της πνευματικής φύσης μας. Συνοψίζει τους φραγμούς προς τη φώτισή μας καθώς ενσωματώνονται στη σύνδεση της προσωπικότητας και της ψυχής μας με το νου μας, και με τον Παγκόσμιο Νου. Εξύψωση σημαίνει το να ξεχάσουμε και να αποδομήσουμε τον εαυτό μας μέχρι να βρούμε τη θεμελιώδη ενοποίησή μας με το Θείο. Σημαίνει να ξεπεραστούν τα όρια της προσωπικότητας και να γίνουμε συνειδητά αθάνατοι (ή, συνειδητοί της έμφυτης αθάνατης φύσης μας). Η ψυχή απελευθερώνεται από τους περιορισμούς του χρόνου, του χώρου και του εγωιστικού προσανατολισμού.
Η στροφή της ψυχολογικής ενέργειας προς τα έσω, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, είναι μια χαρακτηριστικά θηλυκή διαδικασία. Αυτή η εσωστρέφεια και η περισυλλογή παράγουν ένα «ψυχικό παιδί» που αντιστοιχεί στην έννοια της εξατομίκευσης του Γιουνγκ. Ο ίδιος έγραψε για αυτό το «θείο παιδί» επί μακρόν με ταοϊστικούς όρους στο «Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού», αλλά εμφανίζεται επίσης στη Δυτική μεταφυσική ως «Διαμαντένιο Σώμα». Η μέγιστη αξία της εξατομίκευσης είναι συνδεδεμένη με τη δραστηριότητα της δημιουργικής φαντασίας γνωστής σαν «ψυχό-δημιουργία.» Η προσεκτική αισθητική επεξεργασία ενός γεγονότος είναι η σημασία του. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ διαχωρισμός, στην ψυχό-δημιουργία, μεταξύ ενός γεγονότος και της έννοιας αυτού. Η αίσθηση του ιερού, με αυτόν τον τρόπο, επιστρέφει στην καθημερινή δραστηριότητα και, στην πραγματικότητα, γίνεται ένα με αυτήν.
Αυτός ο εσωτερικός γάμος της πρόθεσης και της πνευματικότητας, των αρσενικών και θηλυκών συστατικών γεννά το εσωτερικό παιδί και απελευθερώνει από τη δύναμη του θανάτου. Από μία άποψη, στο διαλογισμό μαθαίνει κανείς «να πεθαίνει καθημερινά.» Ο θάνατος γίνεται ένας οικείος φιλοξενούμενος, και φέρνει την ευλογία με την αφύπνιση του. Ο θάνατος του Εγώ προκαλείται με την απόσυρση της εξωτερικής εστίασης από τις αισθήσεις και τη συγκέντρωση της προσοχής στο Κέντρο του Ματιού. Η επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, αυτό το παιδί, είναι ο Εαυτός σε εμβρυϊκή μορφή, αναζωογονημένος όσο ποτέ, ο καρπός της ψυχικής ανάπτυξης.

Το Τσάκρα της «Εσωτερικής Σελήνης»

Το «soma» συνδέεται επίσης στην γιογκική πρακτική με το τσάκρα της «εσωτερικής σελήνης», που αντιστοιχεί στην υπόφυση και την επίφυση. Αυτό το «εσωτερικό φεγγάρι» λέγεται ότι «ψεκάζει» με λεπτές εκκρίσεις, ή με σταγόνες «soma», πράγμα το οποίο τρέφει τον ψυχο-φυσικό οργανισμό. Αυτοί οι αδένες επηρεάζουν άμεσα τις φυσιολογικές διαδικασίες. Η υπόφυση ρυθμίζει, μεταξύ άλλων λειτουργιών, τις ορμόνες ανάπτυξης του φύλου, το μεταβολισμό, και την ανάπτυξη και εξέλιξη του ατόμου.
Η επίφυση αναπτύσσεται από εξειδικευμένους ιστούς και είναι πολύ κοντά στα κανάλια των εγκεφαλονωτιαίων υγρών, και στα κρίσιμα συναισθηματικά και αισθητηριακά κέντρα του εγκεφάλου. Χωρίζεται από τον υποθάλαμο και τα οπτικά και ακουστικά ηλεκτρονομικά κέντρα μόνο από μια κοιλότητα συντονισμού – μια από τις υγρές αμβροσιακές «λίμνες» ή κοιλότητες του εγκεφάλου. Η επίφυση κρέμεται στην κορυφή της κοιλότητας. Ορισμένες ασκήσεις, όπως ο έντονος και ακριβής συντονισμός της προσοχής και της συνειδητότητας, μπορούν να ενισχύσουν ή να παρατείνουν τα χημικά αποτελέσματά της, κάνοντας μας να δούμε, να ακούσουμε, να αισθανθούμε και να σκεφτούμε διαφορετικά.
Η επίφυση παράγει το φάρμακο του ύπνου, τη μελατονίνη, και υποστηρίζεται από τον ψυχίατρο Rick Strassman ότι παραγάγει ενδογενές ή φυσικό DMT, μια ψυχεδελική χημική ουσία (2001, DMT: the Spirit Molecule). Ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτής της χημικής ουσίας, η βιολογική βάση της πνευματικής εμπειρίας, είναι η παραγωγή του Φωτός. Σύμφωνα με τον Strassman, η ψυχεδελική επίφυση «είναι η μοναδική με μοναχική ιδιότητα μέσα στον εγκέφαλο. Όλες οι άλλες περιοχές του εγκεφάλου είναι σε ζεύγη, εννοώντας ότι έχουν αριστερά κα δεξιά μέρη αντίστοιχα… Σαν το μόνο αζευγάρωτο όργανο βαθιά μέσα στον εγκέφαλο, η επίφυση παρέμεινε κάτι το ανατομικά αξιοπερίεργο για σχεδόν δύο χιλιετίες.»
Το DMT ακινητοποιεί με φυσικό τρόπο και παράγει μια πληθώρα απροσδόκητων και υπερβολικών οπτικών και συναισθηματικών φανταστικών στοιχείων. Η απελευθέρωση DMT από την επίφυση μπορεί επίσης να προκαλέσει σεξουαλική έκσταση, ως αποτέλεσμα της επίμονης άσκησης, του υπεραερισμού, και των έντονων συγκινήσεων. Αυτό μπορεί να είναι και το κλειδί για την ψυχεδελική φύση της Ταντρικής σεξουαλικής εμπειρίας. Τα υψηλά επίπεδα φυσικής παραγωγής DMT εμπλέκονται επίσης στην όξυνση της προσοχής σε περιόδους έντονου στρες και σχετίζονται με την παρουσία του Λευκού Φωτός που αναφέρεται στις επιθανάτιες εμπειρίες (Near-Death Experiences).
«Όλα τα συστήματα πνευματικών ασκήσεων περιγράφουν αρκετά ψυχεδελικά αποτελέσματα των μετασχηματιστικών εμπειριών, των οποίων η επίτευξη παρακινεί την πρακτική τους. Εκτυφλωτικό άσπρο φως, κοντράρεται με δαιμονικές και αγγελικές οντότητες, εκστατικά συναισθήματα, απώλεια χρόνου, θεϊκοί ήχοι, συναισθήματα θανάτου και επαναγέννησης, επαφή με μια ισχυρή και γεμάτη αγάπη παρουσία που βρίσκεται μέσα στην όλη πραγματικότητα – αυτές οι εμπειρίες διέπουν όλα τα δόγματα. Είναι επίσης χαρακτηριστικές μιας πλήρως ψυχεδελικής εμπειρίας με DMT.» (Strassman, 2001).
Και ο διαλογισμός μπορεί να προκαλέσει την έκκριση DMT μέσω της επίφυσης. Όσο βαθύτερος είναι ο διαλογισμός, τόσο πιο αργά και ισχυρά γίνονται τα εγκεφαλικά κύματα, όπως ένα μόνιμο κύμα σε έναν ποταμό. Αυτά τα κύματα δημιουργούν μια μοναδική πληροφορία, ή ήχο, ένα φαινόμενο αντήχησης. «Η επίφυση αρχίζει να δονείται στις συχνότητες που αποδυναμώνουν τα πολλά εμπόδιά της προς το σχηματισμό DMT… Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ψυχεδελικό ξέσπασμα του πνευματικού μορίου της επίφυσης, με συνέπεια τις υποκειμενικές καταστάσεις της μυστικιστικής συνείδησης.»

Σελήνη, Τάντρα και Υπερδιαστατικοί αριθμοί

Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε που ο Richard Wurtman του M.I.T. δήλωσε ότι το στρες ενεργοποιεί την επίφυση. Αυτή με τη σειρά της επηρεάζει ανασταλτικά το μηχανισμό που ευθύνεται για το στρες στο σώμα (ο υποθαλαμικός – βλεννογόνος – επινεφρίδιος άξονας). Λαμβάνοντας υπόψη την καταπραϋντική επίδραση της επίφυσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα (CNS), «οι αρχαίοι μυστικιστές πρέπει να ήξεραν κάτι όταν απέδωσαν τα αποτελέσματα του διαλογισμού στην επίφυση.» Η πλακέτα 55 (σελίδα 88) στο Tantra Asana (του οποίου την έκδοση επιμελήθηκε ο Ajit Mookerjee (εκδόσεις Ravi Kumar; Basel, Paris and New Delhi, 1971) παρουσιάζει ένα φύλλο από το Κασμίρ ενός ταντρικού χειρόγραφου του δέκατου έβδομου αιώνα:
«Μια θηλυκή φιγούρα αποδίδει τη στάση που αποκαλείται «9+9″ της Amritakala [οι χρόνοι της αθανασίας, κυριολεκτικά], η οποία πρέπει να εφαρμόζεται σε ιδιαίτερες ημερομηνίες των φωτεινών και σκοτεινών μισών του μήνα για επιτυχή tantric asanas (στάσεις). Τα δεκαοχτώ (9+9) εστιακά κέντρα του θηλυκού σώματος που αναφέρονται στο Ratirahasva μπορούν να διεγερθούν από αυτόν που γνωρίζει όταν εναρμονιστούν με την ακριβή θέση του chandrakala (της δεκαπενθήμερης τροχιάς της σελήνης) τις αντίστοιχες ημέρες τόσο των φωτεινών όσο και των σκοτεινών μισών του μήνα.»
Αυτό το απόσπασμα δείχνει τη σχέση ανάμεσα στις προ-βεδικές και Ίνδο-Ιρανικές διδασκαλίες περί αθανασίας και των φάσεων του φεγγαριού. Ο πλανήτης Σελήνη και το «εσωτερικό φεγγάρι» συνδέονται από το δόγμα των ταυτοσήμων. Μοιράζονται μια κοινή ουσία, ασκούν μια κοινή επιρροή. Ο σεληνιακός μήνας διαιρείται συγκεκριμένα σε 9 ειδικές ημέρες τόσο κατά τη χάση όσο και κατά τη γέμιση της Σελήνης, ένας κύκλος που αποτελείται στο σύνολο του από 18 ημέρες. Υπάρχει μια εντυπωσιακή αντιστοιχία (πράγμα που πρώτος παρατήρησε ο Δρ. Charles Muses) μεταξύ του διπλού κύκλου των σεληνιακών φάσεων κάθε μήνα και του υπερ-αριθμού w, μία συνάρτηση της σεληνιακής ελλειπτικής τροχιάς που παρουσιάστηκε από τη NASA για το διαστημικό πρόγραμμα.
Αυτός ο υπερ-αριθμός w και οι φάσεις του είναι το μόνο διαθέσιμο μαθηματικό παράδειγμα για τις αστρονομικές ανωμαλίες που διακρίνονται κατά τα αύξοντα και φθίνοντα σεληνιακά δεκαπενθήμερα. Αυτή η εντυπωσιακή σχέση δείχνει ότι, κατά τη διάρκεια των προ-βεδικών περιόδων, υπήρξε ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο σύστημα μαθηματικών σχέσεων για την περιγραφή της κίνησης της Σελήνης γύρω από τη Γη, ή τουλάχιστον για την ψυχική τους αλληλεπίδραση.
Τα υπερδιαστατικά μαθηματικά είναι ένα σύστημα ή τομέας που αναπτύχθηκε για να περιγράψει την συνύπαρξη πολύπλοκων συμπάντων. Ένα παράδειγμα είναι ο υπερδιαστατικός αριθμός «i» που είναι η τετραγωνική ρίζα του -1. Η τετραγωνική ρίζα του -1 έχει πολλαπλές λύσεις, μερικές από τις οποίες ισχύουν για το φυσικό κόσμο, ενώ μερικές άλλες όχι. Αυτές οι «μη-φυσικές» λύσεις αφορούν άλλους κόσμους. Αυτοί οι κόσμοι δημιουργήθηκαν αρχικά για να λύσουν προβλήματα για τα οποία δεν υπήρχε λύση στο φυσικό σύμπαν.
Ο υπερ-αριθμός w έχει την αξιοπρόσεκτη ιδιότητα, όταν πολλαπλασιάζεται διαδοχικά με τον εαυτό του, όλοι οι αριθμοί που προκύπτουν να βρίσκονται πάνω σε μία ορισμένη έλλειψη. Οι αριθμοί που προκύπτουν από τον διαδοχικό πολλαπλασιασμό της τετραγωνικής ρίζας του w με τον εαυτό της βρίσκονται επίσης στην ίδια έλλειψη. Ακριβώς δώδεκα ευδιάκριτα σημεία προκύπτουν με αυτή τη διαδικασία.
Υπάρχουν τρεις κύριες ανωμαλίες στη σεληνιακή τροχιά που ήταν γνωστές από την εποχή του Πτολεμαίου της Αλεξάνδρειας. Ανακαλύφθηκαν ξανά από το διάσημο αστρονόμο του 16ου αιώνα, Tycho Brahe, ενός μαθητή του Kepler. Όλες μαζί οι ανωμαλίες αυτές παρέχουν ένα σύνολο οκτώ θέσεων της σεληνιακής τροχιάς όπου απεικονίζεται ο μέγιστος συνδυασμός δυνάμεων. Αυτές οι θέσεις χαρτογραφούνται στα οκτώ σημεία που αντιστοιχούν στις ακέραιες δυνάμεις του υπερ-αριθμού w. Το w συλλήφθηκε από τους μαθηματικούς του 20ου αιώνα για να περιγράψει αυτές τις συγκεκριμένες ανωμαλίες στη σεληνιακή τροχιά.
Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι οι προ-βεδικές περίοδοι είχαν τα μαθηματικά ή τις διαισθητικές παρατηρήσεις που εκμηδενίζουν μερικές από τις πιο προηγμένες μαθηματικές έννοιες του σήμερα. Είναι επίσης γνωστό ότι οι φάσεις της Σελήνης επηρεάζουν τους διάφορους βιολογικούς κύκλους. Έτσι, είναι τώρα δυνατό να προσαρμοστούν αυτές οι εξισώσεις στο διαλογισμό των «9+9» φάσεων του φεγγαριού. Αυτή η ταντρική παράδοση για μέγιστη απορρόφηση του «soma», χρησιμοποιώντας αυτά τα σημεία του σεληνιακού κύκλου, οδηγεί στην αθανασία της ψυχής.
Υπάρχουν θεμελιώδη σημεία που είναι σημαντικά στη σεληνιακή παράδοση. Το διάστημα από το πρώτο τέταρτο έως και την πανσέληνο σχετίζεται γενικά με ασταθής διανοητικές καταστάσεις. Στο πρώτο τέταρτο και στην πανσέληνο γίνονται τα περισσότερα μαγικά τελετουργικά, δεδομένου ότι η ενέργεια αυξάνεται και μεσουρανεί. Μόνο πολύ σπάνια χρησιμοποιεί κάποιος τη σελήνη στη χάση, προτιμώντας να βρίσκεται η σελήνη στο γέμισμα για την τελετή. Η σελήνη σε χάση συμβολίζει γενικά το «soma» που μπαίνει στο φυσικό σώμα. Η περίοδος γεμίσματος της Σελήνης δηλώνει την ενέργεια που βγαίνει από το σώμα, μέσω κάποιας μορφής έκφρασης. Οι περίοδοι της χάσης, λοιπόν, προσφέρονται γενικά για διαλογισμό και για την απορρόφηση της ενέργειας. Οι περίοδοι της γέμισης χρησιμοποιούν αυτή την ενέργεια ως έκφραση, στη Μαγεία για την επίκληση ενός δεδομένου αρχέτυπου, ή θεϊκής μορφής, όπως ο Ανώτερος Εαυτός.
Η πνευματική αναγέννηση επίσης λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων φάσεων του φεγγαριού. Ακόμα και σήμερα, οι ανερχόμενοι και κατερχόμενοι κόμβοι της σεληνιακής τροχιάς αποκαλούνται το «Κεφάλι του Δράκου» και η «Ουρά του Δράκου». Αυτός ο «Δράκος» είναι ένα καθιερωμένο στο χρόνο σύμβολο για τη Θεά, τη Μεγάλη Μητέρα. Τα χρονικό διάστημα που κάνει η σελήνη ως την επιστροφή της στο αρχικό κομβικό σημείο αποκαλείται ακόμη και στην σύγχρονη αστρονομία «Δρακονιακός» μήνας. Οι αρχαίες Ινδο-ιρανικές σεληνιακές παραδόσεις αποδίδουν την «πιο ιερή δύναμη» του μήνα στη σκοτεινή φάση του φεγγαριού. Σύμφωνα με την άποψη αυτής της παράδοσης, το «soma» (η ενέργεια για την πνευματική αναγέννηση) διαποτίζει καλύτερα τη Γη κατά τη διάρκεια της χάσης της Σελήνης, όταν το «αόρατο» (ή υψηλότερο) φως είναι εντονότερο. Το νέο φεγγάρι είναι η περίοδος όπου ο ήλιος και η σελήνη συνυπάρχουν. Αυτό συμβολίζει το αλχημικό «Coniunctio», ή Θεϊκό Γάμο.
Στη σκοτεινή φάση της, η σελήνη συνυπάρχει με τον ήλιο, ακόμα κι αν βλέπουμε μόνο μια σκοτεινή νύχτα χωρίς φεγγάρι. Αυτό συμβαίνει επειδή οι σχετικές αποστάσεις του ήλιου και της σελήνης κάνουν το μέγεθος των ορατών δίσκων τους να φαίνεται το ίδιο. Το φως του ήλιου εξασθενίζει το σεληνόφως. Σε αυτό το σημείο είναι που η σελήνη επηρεάζει ψυχο-φυσικά το κεντρικό νευρικό μας σύστημα περισσότερο από ποτέ. Και στις δύο παραδόσεις, προ-βεδική και ο ινδο-ιρανική, η σκοτεινή Σελήνη συνδέεται με τη μέγιστη ροή του ελιξιρίου της ζωής. Η φθίνουσα ή αποδεκατισμένη, γονιμοποιός σελήνη, που μεσουρανεί στο σκοτάδι του φεγγαριού συνδέθηκε με τις αρσενικές δυνάμεις. Η αύξουσα ή κυοφορούσα μορφή της σελήνης συνδέθηκε με τις θηλυκές δυνάμεις. Σε αυτό το πρότυπο, το εξασθενημένο φεγγάρι είναι αρσενικό ενώ το πλήρες είναι θηλυκό – αν και σε άλλα συστήματα το ενεργό είναι το αρσενικό ενώ η παθητική φάση θεωρείται θηλυκή.
Μέσω αυτού του διαλογισμού και της απορρόφησης του «soma», το μυστικιστικό ή Διαμαντένιο Σώμα (που δημιουργείται από την εναρμόνιση των αρσενικών και θηλυκών αρχών), μπορεί να ενισχυθεί για τη συνείδηση ώστε να το κατοικήσει ως πνευματικό όχημα. Η ψυχή εξευγενίζεται και βρίσκει την ενότητα με το Πνεύμα. Αυτό συμβαίνει μέσω της εικόνας. Στην Τάντρα, αυτή η εικονοποίηση συνδέθηκε με το θηλυκό σύντροφο, ως αντιπρόσωπου των διάφορων μορφών της θεάς Shakti. Σε αντιστοιχία με τα Ταρό και τα Μονοπάτια του Δέντρου της Ζωής, μπορούμε να ενσωματώσουμε τις δυτικές εικονοποιήσεις σε αυτόν τον διαλογισμό.
Η προ-βεδική τεχνική σχεδιάστηκε ως ένα σύστημα για την επίτευξη της αθανασίας. Αυτή η άσκηση είναι επίσης γνωστή ως «Κυκλοφορία του Φωτός». Ο διαλογισμός είναι σχεδιασμένος με βάση αυτήν την κυκλοφορία, ή την ανταλλαγή μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών πόλων, ως κεντρική εστίαση. Οι ινδο-ιρανικές διδασκαλίες περί αθανασίας δηλώνουν ότι η ανάπτυξη του ανώτερου σώματος κατά τη διάρκεια της ζωής επιτρέπει στην πλήρη συνείδηση να παραμείνει ακόμα και μετά τον φυσικό θάνατο. Διαίρεσαν το σεληνιακό μήνα σε εννέα ειδικές ημέρες τόσο στο γέμισμα όσο και στη χάση της σελήνης. Αυτά τα τμήματα είναι κοινά με την εξίσωση και τις λύσεις του υπερ-αριθμού «w»: 9+9 που κάνει 18.

Όπως με όλα, υπάρχουν κι εδώ ορισμένες οδηγίες που πρέπει να τηρηθούν προκειμένου να ληφθεί το μέγιστο όφελος. Αυτοί οι κανόνες είναι μια απλοποιημένη προσέγγιση των λύσεων του υπερ-αριθμού w ή των κομβικών σημείων των σεληνιακών φάσεων.

ΚΑΝΟΝΑΣ 1: Η πρώτη ημέρα μετά την Πανσέληνο αντιστοιχεί στην πρώτη Εργασία. Η ημέρα μετά την Πανσέληνο αρχίζει τον κύκλο αυτής της διαλογιστικής άσκησης.

ΚΑΝΟΝΑΣ 2: Ο Πίνακας.

Αριθμός Διαλογιστικής Εργασίας 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Χάση Σελήνης / Ημέρες 1 2 3 5 7 8 9 11 13
Γέμισμα Σελήνης / Ημέρες 15 17 18 20 22 23 24 26 28

ΚΑΝΟΝΑΣ 3: Να αντικρίζεται προς τη δύση κατά τη διάρκεια των διαλογισμών της φθίνουσας περιόδου.

ΚΑΝΟΝΑΣ 4: Να αντικρίζεται προς την ανατολή κατά τη διάρκεια των διαλογισμών της αύξουσας περιόδου.

ΚΑΝΟΝΑΣ 5: Αν χάσετε κάποια Διαλογιστική Εργασία, μην παραλείψτε τις ενότητες 1, 4 , 5, 8 και 9 του κάθε δεκαπενθήμερου. Αυτό ισχύει εξίσου για τις αύξουσες και φθίνουσες περιόδους.

ΚΑΝΟΝΑΣ 6: Εάν για κάποιους λόγους ο κύκλος διακοπεί για κάποιο χρονικό διάστημα, επαναλάβετε την ενότητα 1 από κάθε δεκαπενθήμερο.

ΚΑΝΟΝΑΣ 7: Η Πανσέληνοι που λαμβάνουν χώρα μετά τα μεσάνυχτα και προ της ανατολής θεωρούνται ότι συμβαίνουν μια ημέρα νωρίτερα από την ημερολογιακή ημερομηνία. (Παράδειγμα: εάν έχουμε Πανσέληνο αυτό το πρωί στις 3:00 π.μ., τότε αρχίστε την πρώτη Εργασία σήμερα).

ΚΑΝΟΝΑΣ 8: Είναι καλύτερα να διαλογίζεστε την Ανατολή.

ΚΑΝΟΝΑΣ 9: Υπάρχει ένα ιδιαίτερο σημείο κορύφωσης συντονισμού που εμφανίζεται μετά από τον 13ο σεληνιακό κύκλο συν έξι Εργασίες (ένα έτος και τρεις μήνες μετά την αρχή).

Ο πίνακας που απαριθμεί τις ενότητες και τις ημέρες είναι λίγο πολύ αυτονόητος. Δεν κάνετε αυτόν τον διαλογισμό κάθε ημέρα, αλλά μόνο τις ημέρες που υποδεικνύονται. Η απόδοση μιας θεότητας μέσω των εικονοποιήσεων κυριαρχεί στην επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού οφέλους από τους διαλογισμούς, όπως υπογραμμίστηκε. Για να ενσωματώσουμε αυτήν την πρακτική διαλογισμού στην παράδοση της Καμπαλά, έχουμε αντιστοιχήσει τις ενότητες με τα κατάλληλα μονοπάτια του Ταρό. Αυτό μπορεί να επεκταθεί με τη χρησιμοποίηση των αντίστοιχων χρωμάτων, αρωμάτων, βοτάνων, κλπ.

Το τελετουργικό «Εξορισμού» και η άσκηση της «Μεσαίας Στήλης» ενισχύουν όλες τις ενότητες. Είναι χρήσιμα γιατί ηρεμούν το μυαλό και βοηθούν στη συγκέντρωση της προσοχής. Καθαρίζουν τη σύγχυση των ψυχογενών εικόνων και αποτρέπουν την απόσπαση της προσοχής. Έτσι, μία ψυχολογική κατάσταση μπορεί να διαφοροποιηθεί.

Υπάρχουν μερικές πρόσθετες υποδείξεις που μπορεί να βοηθήσουν:

α) Εάν το βρείτε απαραίτητο να διακόψετε αυτόν τον κύκλο, προσπαθήστε να το κάνετε μετά από μια Εργασία # 9, και προτιμότερα μετά από μια Εργασία # 9 του δεκαπενθήμερου του γεμίσματος της σελήνης.
β) Ο χρόνος που χρησιμοποιείται για αυτούς τους διαλογισμούς είναι εντελώς ελεύθερος. Χρησιμοποιείστε όσο περισσότερο ή λιγότερο χρόνο νιώθετε ότι σας χρειάζεται. Κατά μέσο όρο, 10 έως 15 λεπτά ημερησίως είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Εστιάστε την προσοχή σας σε μια εικόνα ή σε μια θεϊκή μορφή.
γ) Όσος και αν είναι ο χρόνος του διαλογισμού, αφιερώστε στην άσκηση το ίδιο χρονικό διάστημα κάθε φορά. Καλλιεργήστε τη συνέπεια για να βελτιώσετε την τελετουργική πρακτική σας.
δ) Η Εαρινή Ισημερία είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει ο συντονισμός του διαλογισμού. Υπάρχουν συγκεκριμένες αρμονικές που συμπίπτουν με τον ηλιακό κύκλο.

Εάν κάποιος κάνει αυτό το διαλογισμό σωστά, όπως στις ινδο-ιρανικές περιόδους, θεωρητικά μπορεί να επιτύχει την αθανασία εξαιτίας του «soma» με το οποίο γεμίζει το φυσικό του σώμα. Αυτή είναι η φόρμουλα για την αθανασία της ψυχής, σύμφωνα με τις προ-βεδικές παραδόσεις.

Οι εικόνες-κλειδιά για τις εννέα Διαλογιστικές Εργασίες που αφορούν στην φθίνουσα περίοδο της Σελήνης είναι οι ακόλουθες:

1. ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΩΤΗ, ΧΧΙ, Ο ΚΟΣΜΟΣ
Η πρώτη Εργασία αναζωπυρώνει τη φλόγα της έμπνευσης. Κάποιος επιλέγει εθελοντικά τον επαναπροσδιορισμό της εργασίας της ψυχής, το Μεγάλο Έργο. Ο επαναπροσδιορισμός στρέφει την προσοχή στις αρχετυπικές διαδικασίες, προσοχή που ισοδυναμεί με λατρεία. Αυτός ο επαναπροσανατολισμός επιτυγχάνεται με την επιμονή στη χρήση της δημιουργικής φαντασίας. Αποφέρει το συγχρονισμό του σώματος, του νου και των συναισθημάτων.

2. ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΧΧ Η ΚΡΙΣΗ / ΕΠΟΧΗ
Αυτή η Εργασία έχει ως σκοπό να αναπτύξει την πρόσβαση στα περιεχόμενα του ασυνειδήτου. Αυτή η «ανάσυρση» ή η μνήμη των προ-συνειδητών πληροφοριών έχει να κάνει με τους τρόπους αντίληψης κάποιου. Η κατάσταση πρόσβασης προϋποθέτει ένα διευρυμένο πεδίο αντίληψης, όπου κάποιος διακρίνει μέσω της μεταφορικής απεικόνισης τον αρχετυπικό πυρήνα των καταστάσεων.

3. ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΙΤΗ, XVIII, Η ΣΕΛΗΝΗ
Αυτή η Εργασία παρέχει τη δύναμη για την ανακατασκευή και τον επαναπρογραμματισμό των συναισθημάτων και των πιστεύω στον υποσυνείδητο νου. Η παρεγκεφαλίδα έχει τη δύναμη να ξεκινήσει βαθιές αλλαγές στο σώμα, να όργαν -ώσει. Μπορεί να δημιουργήσει ένα σταθεροποιημένο κέντρο. Αυτή είναι μία σημαντική περίοδος για καταγραφή των ονείρων.

4. ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΧΙΙΙ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Κάποιος προετοιμάζεται για την ελευθερία, για τη στιγμή που το φυσικό σώμα δεν θα είναι πλέον ένας κατάλληλος φορέας, με την οικοδόμηση του «Διαμαντένιου Σώματος». Η είσοδος μέσα στο λεπτό σώμα επιτυγχάνεται ευκολότερα τη συγκεκριμένη στιγμή κάθε μήνα. Ο προσωρινός διαχωρισμός του υπερ-φυσικού και του φυσικού σώματος είναι δυνατός με την Μαγική άσκηση γνωστή ως «Ανύψωση στα Πεδία». Ο θάνατος μπορεί να θεωρηθεί ως μια βαθιά αλλαγή στην παλιότερη αντίληψη κάποιου για την προσωπικότητα του. Η ευθύνη είναι στο να ξαναοραματιστεί ο ίδιος τον εαυτό του καθιστώντας ικανή τη συνείδηση να μετακινηθεί στο μυστικιστικό σώμα. Η Kali λατρεύεται στα αποτεφρωτήρια που συμβολίζουν το κάψιμο των απορριμμάτων τα οποία αναστέλλουν την πνευματική πρόοδο.

5. ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΕΜΠΤΗ, ΧΙΧ, Ο ΗΛΙΟΣ
Αυτή η ενότητα είναι της αδιάλλακτης ανάλυσης του εαυτού και της εσωτερικής ειλικρίνειας. Εξετάζοντας τα βαθύτερα μέρη της καρδιάς σας, μπορείτε να ευθυγραμμίσετε τους φυσικούς, διανοητικούς και πνευματικούς στόχους σας. Ο Διαφωτισμός ή η Ηλιακή Συνείδηση αποτελείται από τη διαρκή συνειδητή παρατήρηση της φανταστικής ζωής: φαντασιώσεις συμπεριφοράς, όνειρα, σκέψεις, συγκινήσεις, κλπ. Αυτή η ενότητα, όπως και η πρώτη, συνδέεται με τις δύο επόμενες, σε μια λειτουργική ομάδα των τριών.

6. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΚΤΗ, XV, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ
Η δύναμη που ρέει τώρα μας επιτρέπει να γεφυρώσουμε τη διάνοια με τη βαθιά διαισθητική ενόραση. Από αυτόν τον γάμο, γεννιέται η μεγαλοφυΐα. Αυτό το μονοπάτι συνδέει τη λογική του Χοντ με τη διαίσθηση του Τίφαρετ. Μπορεί να θεωρηθεί ως δοκιμασία της προσωπικής ακεραιότητας κάποιου.

7. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΒΔΟΜΗ, XVII, ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ
Αυτή η τρίτη Εργασία της ομάδας των τριών παρέχει τη δύναμη της διόρασης και την καθαρότητα του οράματος. Η ενόραση είναι δυνατή μέσω της καλλιέργειας των λεπτών αισθήσεων. Η δημιουργική φαντασία (η συνείδηση που συνεργάζεται με το υποσυνείδητο), οδηγεί μέσω του Νετζά, ή της Αφροδίτης, στην ανάπτυξη και την καλλιτεχνική έμπνευση.

8. ΕΡΓΑΣΙΑ ΟΓΔΟΗ, XIV, ΤΕΧΝΗ / Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ
Αυτή η Εργασία σκιαγραφεί τη νικηφόρο και πλήρως συνειδητή απορρόφηση του φυσικού θανάτου. Οι λέξεις κλειδιά είναι αθανασία και απελευθέρωση. Αυτός είναι ο κορυφαίος διαλογισμός στην κλίμακα κατά τη φάση της χάσης της σελήνης. Η λέξη «κλίμακα», στα ελληνικά, σημαίνει «σκάλα.» Είναι ακριβώς η χρήση των σεξουαλικών κλιμάκων ως σκάλες προς τη μυστικιστική επίτευξη που είναι θεμελιώδης για την πρακτική της Τάντρα ή της Σεξουαλικής Μαγείας. Υπάρχει αξία στην άνοδο και την κάθοδο της ψυχής επάνω σε αυτήν την σκάλα. Το χτίσιμο και το σταμάτημα έχουν την ίδια αξία εδώ. Μία «κλίμακα» δεν δίνει προτεραιότητα στον οργασμό, αυτό καθ’ εαυτό. Όπως είπε και ο Crowley, «να είσαι ισχυρός, έτσι θα παράγεις περισσότερη χαρά.» Αυτή η ημέρα είναι η καλύτερη για την άσκηση της «Μεσαίας Στήλης», ή την επίκληση του Ιερού Φύλακα Άγγελου. Αυτές οι φόρμες οικοδόμησης του «Διαμαντένιου Σώματος» δημιουργούν ένα υπόδειγμα απελευθέρωσης προς την αθανασία. Το «soma» αποστάζεται στο αλχημικό «elixer vitae» μέσω της σεξουαλικής μαγείας, είναι η αναδημιουργηθείσα αγάπη. Η επιστροφή αυτών των πρακτικών σεξουαλικής μαγείας στην Καμπαλιστική παράδοση είναι υπεύθυνη για την αναγέννηση της ζωτικότητας της δυτικής παράδοσης.

9. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΑΤΗ, ΙΧ, Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ
Ο Ερμής, ως Λόγος και Φαλλός, συντηρεί εξίσου το Φως και τη Ζωή. Σαν «αγγελιοφόρος των Θεών,» ο Ερμής υποθάλπει πολλαπλάσιες προοπτικές. Η ένωση των αντιθέτων της ενότητας 8 απαιτεί την εγκράτεια. Θυμηθείτε τις αρετές της σιωπής και της μυστικότητας. Εμμείνετε στους διαλογισμούς χωρίς σφοδρή επιθυμία για το αποτέλεσμα. Μπορεί να επιθυμήσετε να τηρήσετε μια ημέρα τελετουργικής σιωπής. Αυτή η Εργασία παγιώνει την πρόοδο που έγινε μέχρι τώρα.

Αυτό ολοκληρώνει τις σχετικές με τη χάση της Σελήνης Εργασίες, ή το αρσενικό δεκαπενθήμερο. Κατά τη διάρκεια των Εργασιών της γέμισης του φεγγαριού, ή του θηλυκού δεκαπενθήμερου, η Ιέρεια γίνεται ο ζωντανός αντιπρόσωπος της Σεληνιακής Θεάς.

1. ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΩΤΗ, XVI, Ο ΠΥΡΓΟΣ
Το αύξων φεγγάρι έχει να κάνει με τη φυσική έκφραση, τη δυναμική εμπλοκή. Παράγει την εισροή μιας ενέργειας που αποφέρει αύξηση στη υγεία, τη ζωτικότητα και την αποτελεσματικότητα. Ο Άρης ηγείται στην πειθαρχία πάνω στο φυσικό σώμα. Η πειθαρχία πάνω στο φυσικό σώμα, όπως η γιόγκα ή οι πολεμικές τέχνες, βελτιώνει την αναπνοή, τον τόνο, τη ζωτικότητα, τη διάθεση, κλπ. Η δυναμική δέσμευση με τη ζωή θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί με τον Ώρο. Οι λέξεις κλειδιά για αυτήν την Εργασία είναι «δεσμεύοντας το φως», ή «συντονίζοντας». Μιας και αυτό το μονοπάτι αντιπροσωπεύεται από το εβραϊκό γράμμα Pe, που σημαίνει «στόμα», είναι η κατάλληλη στιγμή για να διαμορφώσει κάποιος και να διατυπώσει τον όρκο του. Η δυνατότητα ομιλίας προάγεται αυτή την δεδομένη στιγμή.

2. ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΙΧ, Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ
Αυτή είναι μια περίοδος για να συνδέσει κανείς τις συνειδητές λειτουργίες με το ασυνείδητο (π.χ. Tai Chi). Στις ανατολικές παραδόσεις, οι μοναχοί εκπαιδεύθηκαν στις πολεμικές τέχνες για να συνδέσουν την κίνηση του σώματος με τη στοχαστική επίγνωση και τον έλεγχο. Κάθε κίνηση παρακινείται από αρχετυπικά πρότυπα, παράγωντας την κατάσταση της Σύνδεσης στη Δύναμη. Αυτός ο τύπος συνολικής συμμετοχής αναπτύσσει την υπομονή και δανείζει μια αναπτυγμένη ικανότητα στο διαλογισμό.

3. ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΙΤΗ, XVIII, Η ΣΕΛΗΝΗ
Σε αυτήν την Εργασία τα φυσικά οφέλη του διαλογισμού ενσωματώνονται στο σώμα. Οι ασυνείδητες διεργασίες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν λειτουργίες όπως αυτές της καρδιάς, της πέψης, των νεφρών, των αδένων, και του εγκεφάλου. Η κυκλοφορία του Φωτός έχει μια ψυχολογικά θεραπευτική επίδραση που επηρεάζει την παρεγκεφαλίδα μέσω του συμβολισμού. Η λέξη κλειδί είναι «είμαι καλύτερα όσο γνωρίζω».

4. ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΧΙΙΙ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Αυτή η Εργασία αντιπροσωπεύει τη διαρκή κίνηση της δημιουργίας, την καταστροφή και την ανανέωση. Είναι ο χρόνος για το σκόρπισμα των ανεπιθύμητων ή κρυμμένων επιθυμιών, των σχεδίων, των καταστάσεων, ή των συνηθειών καθώς το παλιό δέρμα αποβάλλεται. Για εκείνους που «πεθαίνουν καθημερινά» κάθε πρωί είναι μια ανάσταση, που ξυπνά την ψυχή στις νέες δυνατότητες. Οι αρχές της νίκης βρίσκονται στην σωστή ανατίμηση των αξιών.

5. ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΕΜΠΤΗ, ΧΧ, Η ΚΡΙΣΗ / ΕΠΟΧΗ
Για να διευκολύνει τη μεταστοιχείωση, αυτή η Εργασία στοχεύει στην εξωτερική και εσωτερική κάθαρση και τον εξαγνισμό. Τα φάρμακα, τα βότανα, και τα λουτρά είναι αποτελεσματικότερα τώρα. Ξαναδιαβάστε το ημερολόγιο σας και ευσυνειδήτως εξετάστε τις διαδικασίες της σκέψης σας και τα κίνητρά σας. Όταν η συσσώρευση των αποβλήτων του σώματος μεταβολιστεί, υπάρχει πλεόνασμα ενέργειας ώστε να βιώσετε τις πνευματικές αρχές.

6. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΚΤΗ, XVII, ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ
Η δύναμη της αγάπης εισάγεται τώρα και διεισδύει στο σώμα έως ότου αυτό αρχίζει να λάμπει κυριολεκτικά. Η εικόνα μιας όμορφης γυμνής γυναίκας είναι το λαμπερό όραμα που προοιωνίζει την ατομικότητα. Η Χάρη εισχωρεί στο σχηματισμό όλων των γεγονότων. Η δύναμη καθαρισμού της αγάπης είναι το κλειδί για την αιώνια νεότητα. Η λεπτότητα, ή η αποσαφήνιση συνδέεται με την οξυδέρκεια και την αντίληψη.

7. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΒΔΟΜΗ, Χ, Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
Υγεία, τύχη και δύναμη απορροφώνται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο ευεργετικός Ζευς παραχωρεί τα δώρα του, επιτρέποντας σε σας να ολοκληρώσετε δύσκολες υποχρεώσεις ή να υπερνικήσετε τα εμπόδια. Να είστε σε εγρήγορση για τις ευκαιρίες. Η βασική λέξη-κλειδί είναι «πρόσθετη δύναμη».

8. ΕΡΓΑΣΙΑ ΟΓΔΟΗ, XIV, ΤΕΧΝΗ / Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ
Αυτή είναι η βασική Εργασία της περιόδου της γέμισης της Σελήνης και χρησιμοποιείται για να βοηθήσει το σώμα και την εξωτερική ζωή με τη «δύναμη για εκπλήρωση». Αυτή δεν είναι η δύναμη για την εκπλήρωση των επιθυμιών, αλλά για την εκπλήρωση του Αληθινού Σκοπού. Αυτή είναι η δύναμη που αποφέρει την αρμονία στο περιβάλλον κάποιου. Είναι αληθινά μια ευλογία. Η Χάρη κατέρχεται, μέσω της ενεργοποιημένης «Μεσαίας Στήλης», με το όραμα του Άγιου Φύλακα Άγγελου. Συμμετέχετε ελεύθερα σε έναν εσωτερικό διάλογο. Σε αυτή τη Γνώση και τη Συνομιλία βρίσκεται η ισορροπία της Ολοκλήρωσης του Βασιλικού Γάμου του Ήλιου με τη Σελήνη. Αυτή η συγχώνευση παράγει την εσωτερική ένωση του υποκειμένου και του αντικειμένου, η Συνείδηση και το Ον συγχωνεύονται στην ευδαιμονία. Στην αλχημεία, αυτό το στάδιο είναι γνωστό ως «Unus Mundus», ή αλλιώς, «Ένας Κόσμος», όπου δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός μιας πράξης από τη σημασία της.

9. ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΑΤΗ, ΧΧΙ, Ο ΚΟΣΜΟΣ
Αυτή η τελική Εργασία του δεκαπενθήμερου αυτού είναι ένας διαλογισμός γείωσης. Η θέση του Εγώ στην ψυχική οικονομία συνειδητοποιείται. Το Εγώ καταλαβαίνει ότι είναι υποδεέστερο του Εαυτού. Δεδομένου ότι η λέξη κλειδί είναι «Συντήρηση του Επιτεύγματος», μπορεί να ανακαλέσουμε τον Βισνού, τον Συντηρητή. Ο ρόλος του Κρόνου στη συντήρηση της παράδοσης είναι επίσης θεμελιώδης.